Eigenlijk wist ik op de middelbare school al dat ik later met mensen wilde werken. Maar hoe en wat? Ik had geen idee. Het leven ging een heel andere kant op en heb ik jaren secretarieel en administratief werk gedaan. Ik ben getrouwd en samen hebben we drie jongens gekregen. Daarnaast hebben we jarenlang pleegkinderen mogen opvangen die in een crisissituatie terecht waren gekomen.

Heel lang heb ik qua werk gedacht dat dit het was. Toen de jongens groter werden, heb ik mij wel wat verdiept in diverse opleidingen maar een volledige omscholing zag ik niet zitten. Een aantal jaren geleden kwam er een cursus op mijn pad waar ik enthousiast over werd: contextueel pastoraat. Deze cursus heb ik met veel plezier en een bepaalde gretigheid gevolgd. Tijdens deze cursus merkte ik dat mijn focus zich ging verbreden. In mijn werk houd ik mij veel met jeugd bezig (ik werk inmiddels voor een pleegzorgorganisatie), maar daarnaast hebben ouderen/senioren steeds meer mijn interesse gekregen. Al zoekende kwam ik bij de opleiding seniorencoach van Sonnevelt terecht en daar is het kwartje gevallen. Met veel plezier heb ik deze opleiding gevolgd en ben ik de weg ingeslagen om seniorencoach te worden.

Ik krijg er energie van om het echte gesprek met de ander aan te gaan, om een stukje met de ander mee te lopen. Een senior heeft veel kennis en levenswijsheid opgedaan. Maar ook de littekens, butsen en deuken ontbreken meestal niet. Juist op latere leeftijd kan je hiermee worden geconfronteerd. Ik gun de senior een waardevol en veerkrachtig leven.